Ik was wat verbaasd toen ik de afspraak met mevrouw Kannegieter in mijn agenda zag staan. De heer en mevrouw Kannegieter waren net vorige maand geweest voor het aanpassen van hun testamenten. Ze hadden in het testament het bewind geregeld over hun vier minderjarige kinderen. De ondertekening van de akten herinnerde ik nog goed. De heer Kannegieter lustte er namelijk wel eentje. Daarom had ik met hen de afspraak aan het eind van de middag gemaakt. Anders rook mijn kantoor de hele dag naar het lokale café.
Maar nu was mevrouw Kannegieter zonder haar man. Ze roerde lang in haar koffie, voordat ze van wal stak. Ze vertelde over haar kinderen. Over hun school, hun fijne jeugd in dit dorp en uiteindelijk belandde zij bij haar kinderwens. Ik nam toch aan dat die zeker in vervulling was gegaan met haar vier prachtige kinderen. Die waren gezond en bijna op afroep een jaar na elkaar geboren. Dat beaamde ze hevig knikkend.
Ze vertelde dat haar man en zij grote moeite hadden gehad om het juiste DNA materiaal uit te wisselen. Het lukte maar niet om zwanger te worden. Uiteindelijk werd haar inzet echter beloond en werd ze zwanger van de eerste. Mevrouw Kannegieter vertelde hoe blij haar man en zij toen waren. Ze vertelde ook van de problemen met haar man door de alcohol. Het zorgde voor veel ruzie in huize Kannegieter. En de man des huizes was volgens haar volstrekt onvruchtbaar door al dat gezuip van hem.
Negen maanden voor de bevalling vierde het dorp het jaarlijkse zomerfeest. Het was gezellig geweest. En terwijl de heer Kannegieter al voor pampus lag, vlijde mevrouw Kannegieter zich in de armen van de buurman. En zo geschiedde het vier dorpsfeesten op rij. En vier keer achter elkaar beviel ze van een gezond kind.
Mevrouw Kannegieter wenste haar testament onmiddellijk te veranderen. Ze kon haar geheim niet eeuwig voor zichzelf houden. Ze moest de waarheid vastleggen, want haar kinderen hadden recht te weten wat de herkomst van hun blauwe ogen was. Ik ging onmiddellijk voor haar aan de slag. We maakten ter plekke een nieuw testament, waarin zij de heer Kannegieter uitsloot van haar erfenis. Alles moest naar haar kinderen. Ik werd tot executeur benoemd met de opdracht na haar overlijden de waarheid aan haar kinderen te onthullen. Ik zag de opluchting bij mevrouw Kannegieter toen zij haar handtekening zette onder het testament. Ze zag er nog steeds opgelucht uit toen ik haar en haar man groette tijdens het laatste dorpsfeest.