Kinderalimentatie is bedoeld als bijdrage in de kosten van de verzorging en opvoeding van de kinderen. De kinderalimentatie wordt betaald aan de andere ouder ten behoeve van de gezamenlijke kinderen. De behoefte aan kinderalimentatie wordt berekend op basis van de door het NIBUD vastgestelde behoefte bedragen. De draagkracht van elk van de ouders bepaalt vervolgens wie van hen welk deel bijdraagt in de kosten van de kinderen. Daarnaast kan de minstverdienende ouder ook nog behoefte hebben aan een bijdrage voor zijn/haar eigen levensonderhoud: dit is de partneralimentatie.
Twee belangrijke uitgangspunten voor de alimentatie:
Door deze verschillen worden scheidende partners weleens creatief. Voor de betaler van de alimentatie kan het bijvoorbeeld voordeliger zijn om een deel van de kinderalimentatie als partneralimentatie op te voeren. Deze is dan voor de betaler aftrekbaar voor de belasting (en dus belastingvoordeel). De ontvanger van de alimentatie wil soms een deel van de kinderalimentatie als partneralimentatie ontvangen. Dit is dan extra inkomen wat mee telt voor een eventuele nieuwe lening voor een andere woning. Meestal is het de bedoeling om deze creativiteit te beëindigen, zodra de onderlinge situatie wijzigt (er komen bijvoorbeeld nieuwe partners of de kinderen gaan bij de andere ouder wonen). Maar dan moet je dat wel goed vastleggen. En daar gaat het weleens mis…
Eind vorig jaar speelde zo’n geval bij de rechter. De man betaalde € 2.000 aan alimentatie:
€ 1.250 kinderalimentatie en € 750 partneralimentatie. Na verloop van tijd gaan de kinderen bij de man wonen. De man eist stopzetting van de volledige alimentatie. Hij geeft aan dat de partneralimentatie destijds als verkapte kinderalimentatie bedoeld was. De vrouw is het hier niet mee eens. De man en de vrouw blijken een geheel eigen mening te hebben van wat zij zijn overeengekomen.
De rechter kan niet vaststellen wat de man en de vrouw nu precies bedoeld hebben met hun afspraken. Wel kan de rechter uit de feiten afleiden dat het bedrag van € 2.000 niet alleen ten goede is gekomen aan de kinderen. De vrouw heeft een deel van dit bedrag moeten gebruiken voor haar eigen levensonderhoud. Uiteindelijk oordeelt de rechter dat de man onvoldoende kan aantonen dat de overeengekomen partneralimentatie een (uitsluitende) vorm van verkapte kinderalimentatie is. Met andere woorden: de partneralimentatie van € 750 blijft in stand.
Let dus op: niet ‘schuiven’ met alimentatie als dat feitelijk niet de bedoeling is!